Οι πτήσεις σου συνήθως ξεκινούν μετά τα μεσάνυχτα, όταν όλοι και όλα ησυχάζουν. Είναι η καλύτερη ώρα, λίγο πριν αποκοιμηθείς, για να μπορέσεις να λειτουργήσεις καλύτερα. Μπαίνεις στο δωμάτιό σου, κλείνεις την πόρτα και απομονώνεσαι από κάθε εξωτερικό παράγοντα που θα μπορούσε να σου αποσπάσει την προσοχή. Τα φώτα σβήνουν και μένεις μόνος στο σκοτάδι, σε χαλαρωτική στάση, κλείνοντας δειλά δειλά τα μάτια.
Στην αρχή δεν μπορείς να διακρίνεις τίποτα. Εκτός από το απέραντο μαύρο που απλώνεται μπροστά σου, είσαι ακόμη σε φάση χαλάρωσης. Ένα αυτοκίνητο που φρενάρει απότομα δυο στενά πιο κάτω, μια νεανική παρέα που επιστρέφει από βραδυνή έξοδο και περνά κάτω από το παράθυρό σου με φωνές και γέλια, ένα τρίξιμο στην πόρτα του μπάνιου που δεν έκλεισες καλά, είναι αρκετά για να σε δυσκολέψουν στην... αυτοσυγκέντρωση!
Τότε, αποφασίζεις να βοηθήσεις την κατάσταση. Σηκώνεις τα χέρια και τρίβεις με επιμονή τα κλειστά μάτια σου. Και τότε κάτι γίνεται! Οι εξωτερικοί ήχοι διαρκώς ελαττώνονται ενώ αυξάνονται οι ήχοι των χτύπων της καρδιάς σου. Το σκοτάδι μπροστά σου αραιώνει. Στην αρχή διακρίνεις κάτι σαν φως. Μετά, σκιές και χρώματα! Άλλοτε πολύχρωμες μικροσκοπικές έχρωμες κηλίδες ξεπετάγονται σαν χρυσόσκονη μπροστά σου και άλλοτε διάφορες λευκές και μαύρες γραμμές σχηματίζουν κινούμενα συμμετρικά σχέδια, των οποίων το μέγεθος αυξομειώνεται. Ήδη είσαι χαλαρός και... απολαμβάνεις αυτό το γνώριμο θέαμα.
Ξαφνικά όλα σβήνουν. Τη θέση των σχημάτων παίρνουν διάφορες διαδοχικές εικόνες, που αφορούν την ημέρα που πέρασε. Βλέπεις τα ίδια πρόσωπα, ζεις τις ίδιες καταστάσεις από το πρωί έως το βράδυ. Ξαναβιώνεις το άγχος και την ένταση της δουλειάς της συγκεκριμένης μέρας, ξαναγελάς με την ατάκα που άκουσες στην αγαπημένη σου εκπομπή στην τηλεόραση το απόγευμα, επαναλαμβάνεσαι στη συζήτηση που κάνατε με την παλιοπαρέα νωρίτερα το βράδυ, πίνοντας καφέ στο στέκι σας... Η μέρα, όμως, έχει τελειώσει, και το ξέρεις. Δύσκολη ή εύκολη, πέρασε! Κι εφόσον πέρασε, είσαι ήσυχος. Και τότε βρίσκεις το κουράγιο να συνεχίσεις.
Το μυαλό σου ταξιδεύει σε προηγούμενες μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια... Είναι η ώρα του απολογισμού. Η ώρα της κρίσεως. Και δυστυχώς, οι εικόνες εκεί είναι συνήθως άσχημες. Τις ευχάριστες στιγμές του παρελθόντος σου τις σκέφτεσαι και τις συζητάς κατά τη διάρκεια της μέρας. Η νύχτα, όμως, δεν μπορεί να σε κρύψει. Πιάνεις τη ζωή σου από την αρχή, από εκεί που ουσιαστικά βγήκες στην κοινωνία. Η καρδιά σου χτυπά πιο δυνατά. Σκέφτεσαι τους ανθρώπους που έχεις πληγώσει, σκέφτεσαι τους ανθρώπους που σε έχουν πληγώσει, τα λάθη σου, τις αδυναμίες σου, τις συνέπειες στον κάθε δρόμο που επέλεξες στα σταυροδρόμια της ζωής... Αυτό σε πονάει. Η καρδιά σου χτυπά δυνατότερα. Την ακούς σχεδόν πεντακάθαρα.
Είναι πολύ εύκολο να ανοίξεις τα μάτια, να σηκωθείς και να ανάψεις την τηλεόραση, και το ξέρεις! Δεν υπάρχει πιο ανώδυνος τρόπος για να σε πάρει ο ύπνος. Όμως δεν το κάνεις. Βρίσκεσαι ακόμη εκεί, με κλειστά τα μάτια, και πονάς. Ίσως και να σου αξίζει αυτή η τιμωρία. Ίσως και να μη σου αξίζει. Όχι, δεν "τη βρίσκεις", δεν είσαι μαζόχας! Απλά ελπίζεις στη λύτρωση. Γιατί κάποτε διάβασες ότι η αυτοκριτική είναι η καλύτερη λύτρωση. Αρχίζεις να ξαναζείς καταστάσεις, να ξαναβλέπεις τα ίδια πράγματα. Και τότε γίνεσαι ο αυστηρότερος κριτής του εαυτού σου. Παίρνεις επάνω σου όλα τα λάθη, αναλαμβάνεις την ευθύνη όλων των συνεπειών. Για ό,τι κι αν σου έκαναν, εσύ φταις. Τώρα τα βλέπεις πιο καθαρά τα πράγματα. Είσαι εσύ και ο εαυτός σου, κανένας άλλος. Η διαδικασία είναι επίπονη. Δεν είναι και εύκολο πράγμα να... "φτύνεσαι στον καθρέφτη". Εύχεσαι να μπορούσες να μην ήσουν τόσο ξεροκέφαλος ή επίμονος ή πεισματάρης. Εύχεσαι να μπορούσες να ελιχθείς στην εκάστοτε κατάσταση που αναδύεται στα βάθη του μυαλού σου, από το παρελθόν σου. Είναι πολύ δύσκολο. Η καρδιά σου σφίγγεται. Μαζί και το στομάχι σου. Ειδικά σε καταστάσεις που ακόμη σε πονάνε και σε βασανίζουν, η αυτοκριτική σου είναι ακόμη πιο έντονη. Σχεδόν δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Πνίγεσαι!
Το σταματάς εκεί! Νομίζεις ότι θα εκραγείς. Αναζητάς καινούριες σκέψεις. Κάτι σε πιο λευκό, δεν αντέχεις το μαύρο της ψυχής σου! Και τότε αρχίζεις να ταξιδεύεις. Ξαφνικά νιώθεις ανάλαφρος. Σκέφτεσαι το αύριο. Η αισιοδοξία διαδέχεται το ψυχοπλάκωμά σου. Το βάρος αρχίζει και φεύγει. Αν και δεν πέρασες και λίγα, προσπαθείς να αναζητήσεις νέους δρόμους που θα σε λυτρώσουν. Όλα γύρω σου πολύχρωμα. Σκέφτεσαι πού θα βρισκόσουν τώρα και σε ποια κατάσταση, αν δεν είχες κάνει αυτά τα λάθη. Αυτό όμως δεν σε δυσαρεστεί. Σου αρέσει. Γιατί είναι σαν να το ζεις. Ταξιδεύεις σε διάφορα εναλλακτικά σύμπατα που θα μπορούσες και να τα είχες ζήσει! Και τα ζεις. Είναι εκεί, και ξετυλίγονται μπροστά σου. Άλλες φορές σου φαίνονται αστεία. Χαμογελάς. Άλλες φορές είναι άσχημα. Πάλι χαμογελάς. Γιατί ξέρεις ότι είναι "fake". Δεν σε πονούν. Αρχίζεις να εξυψώνεσαι. Νομίζεις ότι είσαι ο κυρίαρχος του κόσμου. Όλα εξαρτώνται από σένα. Παίρνεις κουράγιο και δύναμη. Μετά από την προηγούμενη "ήττα" σου στη μάχη με τον εαυτό σου, σου χρειάζεται μια τέτοια... προαγωγή!
Όλα τότε σου φαίνονται πιθανά. Όλα είναι δυνατά στο να πραγματοποιηθούν. Σκέφτεσαι ότι ποτέ δεν είναι αργά και για τίποτα. Είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τους πάντες και τα πάντα, ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό. Προκαθορίζεις από τώρα τι θα κάνεις, βάζεις στόχους με βάση τις επιθυμίες σου, μπαίνεις στη διαδικασία τρόποων που θα σε βοηθήσουν να επανορθώσεις τα σφάλματα του παρελθόντος, κι ελπίζεις ότι θα σου έρθουν όλα όπως τα θες, όπως σου αξίζουν.
Εκείνη την ώρα έχεις τόση δύναμη μέσα σου που όλα σου φαίνονται ότι θα γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού. Ελπιζεις στην καλή διάθεση των άλλων, πιστεύεις στη δύναμή σου... μα, μήπως το παράκανες; Μήπως η μέρα που θα ξημερώσει σε προσγειώσει απότομα στην πραγματικότητα; Άσε καλύτερα, μέχρι εδώ. Αρκετά σκαμπανεβάσματα είχες κι απόψε. Η ώρα πέρασε! Δεν έχει σημασία αν το... ταξίδι σου διήρκεσε πέντε λεπτά ή... μία ώρα. Σημασία έχει ότι κουράστηκες. Κι επειδη "ασθενής και οδοιπόρος αμαρτία ουκ έχει", καληνυχτίζεις δειλά δειλά τον εαυτό σου, χωρίς παρεξήγηση, και παραδίνεσαι στην αγκαλιά του Μορφέα...
Οι σκέψεις στο μυαλό σου αρχίζουν να δυαλύονται... Σκοτάδι. Κοιμάσαι. Πού ξέρεις, όλο και κάποιο όνειρο μπορεί να δεις απόψε! Καλό ή κακό, δεν έχει πια και τόση σημασία. Σίγουρα θα είαι σχετικό με το... ταξίδι σου. Όπως και να 'χει το πράγμα, όμως, το πρωί θα είσαι έτοιμος να ζήσεις μια καινούρια μέρα, να προσθέσεις κι άλλα πράγματα στις αναμνήσεις του μυαλού σου και... αργότερα να τα ταξινομήσεις εκεί που τους αρμόζουν, για να μπορέσεις κάποτε να τα αναζητήσεις σε ένα μελλοντικό νυχτερινό σου "ταξίδι". Γιατί πάντα θα αναζητάς καινούριες εμπειρίες, τρόπους να ταξιδεύεις τις αισθήσεις σου!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου